სერგო სოლომონის ძე ქობულაძე (1909-1978)
დაიბადა ახალციხეში "1909 წლის 7 თებერვალს. ქალაქ ახალციხეში იმ დროს სამხედრო ნაწილი იდგა, სადაც მამამისი – სოლომონ ქობულაძე მსახურობდა, სოლომონი სოფელ მაკვანეთიდან იყო, ხოლო დედა – ნინო ხუნდაძე საჯავახოდან. ხატვისადმი მიდრეკილება მომავალმა მხატვარმა, ბავშობის წლებში გამოამჟღავნა. შვილის ნიჭის გამოვლენას ხელს უწყობდა დედა, რომელიც ხელსაქმის კარგი მცოდნე იყo. მის ნაქარგს მოწიწებით ინახავს ოჯახი. როცა ქობულაძეების ოჯახი. თბილისში გადმოვიდა, სერგო ქობულაძეს საშუალება მიეცა საშუალო სკოლაში სწავლასთან ერთად ბ. შებუევისა და ნ. სკლიფასოვსკის ხატვის გაკვეთილებს დასწრებოდა.– „ბავშობაში ძალზედ მიყვარდა ხატვა–ამბობდა მხატვარი, სკოლაში კი, უნდა გითხრათ, რომ გაცილებით უფრო ცუდად ვხატავდი, ვიდე ჩემი თანაკლასელები, მაგრამ საღებავებით უკეთ ვწერდი, ვიდრე ვხატავდი"
1925-1930 წლებში სწავლობდა თბილისის სამხატვრო აკადემიაში ე.ლანსერესთან, ი. შარლემანთან და გ. გაბაშვილთან.– „პირველ-მეორე კურსზე, – იგონებდა მხატვარი, – აკადემიაში მხოლოდ ხატვას გვასწავლიდნენ. პირველ კურსზე ხატვას გვასწავლიდა ი. შარლემანი, მომდევნო კურსზე კი ე. ლანსერე, ყველაზე მეტი ვისწავლე და შევიძინე გიგო გაბაშვილისაგან, რომელიც ფერწერას გვასწავლიდა. მისგან გავიგე პირველად, თუ რას ნიშნავს თბილი და ცივი ტონები, რამაც ჩემზე დიდი შთაბეჭდიკლება მოახდინა". თბილისის სამხატვრო აკადემია სულ სამი წლის დაარსებული იყო, აკადემიაში სწავლის გატარებულ წლებს, მისი შემოქმედების ფორმირებისათვის არსებითი მნიშვნელობა ჰქონდა. ფერწერის ფაკულტეტის სტუდენტი სარგებლობდა უფლებით, დასწრებოდა მეცადინეობას სხვა ფაკულტეტებზე. სამხატვრო აკადემიაშივე იღებს დასაბამს მის მიერ ძველი ქართული ხელოვნების ძეგლების შესწავლა და დასავლეთ ევროპის, განსაკუთრებით კი იტალიური რენესანსის ეპოქის ხელოვნებით გატაცება.
1931 წლიდან სსრკ-ს დიდი თეატრისა და თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის მხატვარი, სერგო ქობულაძე თეატრში კოტე მარჯანისვილმა მიიწვია 1932 წელს. ამ დროიდან მისი მოღვაწეობა მჭიდროდ იყო დაკავშირებული თეატრთან, მან გააფორმა სპექტაკლები თბილისის კოტე მარჯანიშვილის სახელობის და რუსთაველის სახელობის თეატრებში, ფალიაშვილის სახელობის ოპერისა და ბალეტის აკადემიურ თეატრში, და მოსკოვის დიდი თეატრში. მათ შორის თბილისის საოპერო თეატრში მ. შველიძის ოპერა „ამვბავი ტარიელისა" (1947 წელი) და გრიგოლ კილაძის ბალეტ სინათლეს (1947 წელი) გაფორმებისათვის მას სახელმწიფო პრემიები მიენიჭა– „სსრკ-ს სახელმწიფო პრემიების ლაურიატი".
1930 წლიდან სისტემატიურად მონაწილეობდა გამოფენებში, რომლებიც თბილისში, მოსკოვსა და სხვა ქალაქებში ეწყობოდა. 1950-იან წლებში მისი ნამუშევრები გაიგზავნა ვენეციასა და ლონდონში.
1930-1932 წლებში მუშაობდა მოსკოვსა და ლენინგრადში. 1930 წელს, აკადემიის კურსის დამთავრების შემდეგ, მხატვარი მუზეუმებში დაცულ ძველ ოსტატთა სურათების გასაცნობად, მოსკოვსა და ლენინგრადში მიემგზავრება. წარსული ეპოქებისადმი ინტერესი, რომელსაც მხატვარი დღესაც ინარჩუნებს. თავის დროზე დიდ როლს ასრულებდა მის შემოქმედების ჩამოყალიბებაში, გემოვნებისა და მხატვრულ მიდგომათა გამომუშავებაში.
1938 წლიდან ასწავლიდა თბილისის სამხატვრო აკადემიაში. 1939 წლიდან სერგო ქობულაძემ, პედაგოგიური მოღვაწეობა დაიწყო თბილისის სამხატვრო აკადემიაში, სადაც შემდგომში პროფესორი, აკადემიკოსი, ხატვის კათედრის ხელმზღვანელი და ერთ ხანს რექტორი იყო. მრავალწლიანი გამოცდილების საფუძველზე. მან სასწავლო ნახატის გარკვეული სისტემა შეიმუშავა და სპეციალური ნაშრომი მიუძღვნა მას. ნატურის შტუდირებისათვის მას არასდროს მიუნებები თავი, მის მოსწავლეებს ახსოვს, რომ ხატვის გაკვეთილებზე პროფესორი ვერ უძლებდა ცდუნებას, ჯდებოდა მათ გვერდით და ნატურიდან ხატვას იწყებდა, მკაფიო ინდივიდუალური თვისებებით დაჯილდოვებული მხატვარი და პიროვნება, სტუდენტების შემოქმედებით თავისებურებათა გამოვლენას, პატივისცემით იღებდა და მათ სულიერი სამყაროს გამდიდრებაზე ზრუნაცდა, იქნებოდა ეს საუბარი სახვითი ხელოვნების კლასიკური მუსიკის, ლიტერატურის შესახებ, თუ კამათი ფეხბურთისა და ჭადრაკის გულშერმატკივრებთან, მსმენელებს ხიბლავდა სერგო ქობულაძის მახვილგონიერება, იუმორი, მოვლენების სრულიად მოულოდნელ ასპექტეშ დანახვის უნარი. 1957 წლიდან გახდა პროფესორი. 1952-1959 წლებში აკადემიის რექტორი.
1958 წელს საქართველოს სახალხო მხატვარი, სსრკ-ს სამხატვრო აკადემიის წევრ კორესპონდენტი.
ზაქარია ფალიაშვილის სახელობის ოპერისა და ბალეტის აკადემიური თეატრისათვის, სერგო ქობულაძემ მოხატა საზეიმო ფარდა (1960) რომეშიც მთელი თავისი ოსტატობა ჩააქსოვა.
სერგო ქობულაძემ გამოიკვლია ანტიკური და ქართული არქიტექტურული ძეგლების კომპოზიციური აგების პრინციპი – „ამ გამოკვლევაზე მუშაობით, – ამბობდა შემოქმედი, –დიდი სკოლა გავიარე, იმდენი რამ ვისწავლე, რასაც მრავალი წლის მანძილზე ვერ შეიძენს კაცი"
1972 წლიდან სერგო ქობულაძე ხელმძღვანელობდა საკავშირო სამხატვრო აკადემიის თბილისის გრაფიკის შემოქმედებით სახელოსნოს, რომელსაც დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა ქართველი, ახალგაზრდა გარფიკოსების აღზრდის საქმეში.
ორჯერ დაოჯახდა, ჰყავს 3 შვილი. დაბადებული 1940 წელს გიორგი ქობულაძე , ბიოლოგი . მერაბ ქობულაძე დაბადებული 1947 წელს–კერამიკოსი და ნინო ქობულაძე დაბადებული 1951 წელს–პიანისტი.
კითხვაზე თუ როგორი იყო მამა სერგო ქობულაძე მერაბ ქობულაძემ გვიპასუხა: „გენიოსი კარგი მამა". სერგო ქობულაძეს 100 წლის იუბილე ექნება 2009 წლის თებერვალში...
სერგო ქობულაძე გარდაიცვალა 1978 წელს.
გარდაცვალების შემდეგ გახდა რუსთაველის პრემიის ლაურიატი.